‘We nemen twee kinderen.’ Je hoort het vaker dan je denkt, en al helemaal wanneer je zelf alle moeite moet doen om überhaupt zwanger te mogen raken. En dan de zorg in Nederland. Er zijn duizend meningen, en iedereen heeft een eigen opvatting over hoe het gaat met de zorg. Common ground: iedereen vindt de prijzen nogal exorbitant. En dat klopt. Zeker voor wat je er voor kan verwachten. Langzamerhand vraag ik me steeds meer af hoe dat nou precies zit met de kinderwens en de zorg.
Kinderwens en de zorg
Wanneer iets niet vanzelf gaat, zoals een zwangerschap bij een kinderwens, ben je overgeleverd aan de trajecten die je kan doorlopen om het via een ziekenhuis wel te laten gebeuren. Althans, als het geluk aan je zijde is. En dat is gek, want je zou toch zeggen dat het niets te maken moet hebben met geluk. Een ziekenhuis is gespecialiseerd in dit soort situaties toch? Wanneer ze een rijdende verkenner naar Mars kunnen sturen is dit toch a walk in the park? Ik heb het proberen te begrijpen, maar wat dat betreft kan je beter nadenken of de kip er eerder was dan het ei of andersom. Het is namelijk helaas allemaal niet zo eenvoudig. Of toch wel?
Wij waren overgeleverd aan de knappe koppen in de witte jassen. We hadden alleen één uitdaging: ik was gesteriliseerd, en mannen, wat ze ook zeggen: ik had er keihard spijt van! Zo’n terugdraaiing van een sterilisatie is allesbehalve een feestje. Maar: check. Ik wilde graag nog een keer vader worden en mijn vrouw heel graag moeder, dus heb ik deze vaso vaso laten doen. Met succes. Maar toen ging het nog steeds niet vanzelf. Dus: eerst een consul bij de gynaecoloog. We zijn gestart met een IUI en uiteindelijk, nadat dit niet werkte, verder gegaan met IVF / ICSI. En eerlijk is eerlijk: wij mannen hebben het maar makkelijk. Een kwakkie in een potje, en klaar is Kees. Maar dan die eicellen ‘oogsten’. WTF. Dat is serieus next level. Een hele grote naald in de speeltuin van je vrouw zien verdwijnen is pure horror!
Ok, en dan?
Na twee puncties gehad te hebben, die voor mijn vrouw -die echt een bikkel is- absoluut de hel waren, kregen we te horen dat de verzekeringsmaatschappij maar drie puncties zou vergoeden, en dat het daarna op eigen rekening zou moeten worden betaald. Eh. Hallo?! De stress schoot er ‘nogal’ in, en we waren inmiddels al wel ruim drieëntwintig terugplaatsingen verder, en nog steeds zonder resultaat. Wat doet dat met een vrouw? Depressieve gedachten, iedere maand weer een week intens verdrietig en ik hoef je niet uit te leggen hoe onzeker ze er van werd. En terecht, want waarom lukte het dan niet?! Toen kwam er iemand op ons pad die ons iets vertelde over de manieren waarop Nederland het IVF traject afwikkelde.
In Nederland zeggen ze letterlijk: ‘wij zorgen voor de bevruchting in het lab en de natuur moet zijn werk doen.’ Ja, eh duh. Dan had het op de natuurlijke manier óók wel gewerkt denk je niet? In mijn ogen doe je dan de hele term IVF te kort. En we hadden nog maar één punctie die vergoed werd. Stresslevel Euromast. Toen kwamen we er achter dat er een verzekeringsmaatschappij was, die ook een vierde punctie vergoedde. UMC verzekeringen gaf ons hoop èn lucht. Ook hadden we inmiddels begrepen dat er een ziekenhuis was in het land van onze zuiderburen, die enorm succesvol waren in IVF. Ik kan je vertellen, het kostte heel wat tijd en benzine, maar in Gent hebben ze mijn vrouw hè-le-maal door de mangel gehaald.
België: het goede doel
Binnen een aantal keren naar Gent te zijn gereden, kwam er na een aantal ‘simpele’ onderzoekjes uit dat er een aantal belemmeringen waren waardoor het niet lukte, die door een antibioticakuur en bloedverdunners konden worden opgelost. Zo moeilijk was het allemaal kennelijk niet, alleen deden ze in België gewoon heel wat meer moeite voor hun patiënten, ook al kwámen ze uit Nederland. Na de derde punctie deden ze overigens wel een opmerkelijke uitspraak: ze gingen er niet van uit dat ze ons nog terug zouden zien. Na drieëntwintig pogingen kan ik jullie vertellen dat zoiets moeilijk te geloven is. Maar de fantastische dokter Chloe de Roo en haar team hadden wel degelijk gelijk. Donderdag 2 mei zal ons gezin worden uitgebreid! de kinderwens en de zorg
Nu moet ik ook eerlijk zijn, dat we vanaf het moment dat we in Nederland kenbaar maakte dat we in België het IVF traject doorliepen, niet iedereen binnen de zorg gelijk stond te springen om ons te helpen. Kortom: We hebben in de afgelopen vijf jaar twee lessen geleerd. Kijk vooral verder dan je neus lang is in een IVF traject: Check je verzekering, en kijk wat er kan en vooral ook wat er níet kan, ga naar UZ Gent voor je IVF-behandeling, omdat je daar simpelweg beter geholpen wordt, en zorg er samen voor dat je geduld en doorzettingsvermogen hebt om de ultieme droom mogelijk te maken. Geef vooral niet op! Dan zal het allemaal meer dan de moeite waard zijn, want het het toelaat en kinderwens en de zorg liggen op één lijn; dan zal het in de meeste gevallen gewoon lukken!